Се изнаплакав годинава за Металург како за ништо друго претходно. Како почна сезонава, така и заврши, пораз, по пораз, болка, до болка. Го исплакав Станиќ, па Миркуловски, па Вуги... ама денес е последната капка и мора да биде последна. Преку глава ми е веќе, мора да ни тргне работава напред!
Е сега како што сум секогаш огромен оптимист, пак си верувам дека има шанси сами да си ја завршиме работата и со бод во Недела да не се молиме никаде... Ама и да не е така, сепак благодарение на прекрасните изминати сезони ситуацијата ни е сеуште наклонета. ЕХФ не е заинтересирана да го гледа Зомимак во ЛШ, го сака Металург, го сака "Борис Трајковски", не сака нас како публика, ја сака атмосферата во Скопје. Првата вајлд карта е освоена, а со тоа и првиот предуслов за успешна сезона. Втората би требало уште полесно да се добие, бидејќи не гледам причина зошто Металург како клуб основач на СЕХА не би добил вајлд карта и за ова натпреварување.
Со СЕХА или без СЕХА, на сите ни е потребен силен Металург, на сите ни е потребно јако дерби, на сите ни е потребно да продолжиме да веруваме дека малиот може да го победи големиот.
Вака беше минатата година на 27 - ми мај, а така сакам да биде и догодина. Погледнете ги среќните луѓе на сликава, деца, возрасни... Ова му успеа само на Металург и на никој друг во Македонија, затоа управа вие сте на потег!!! Вратете ни го Металург!
Се простувам од Металург до септември кога со сето срце се надевам дека ќе ве поздравам на првиот натпревар од ЛШ во "Борис Трајковски". Поздрав до септември. Само еден Металург,
Спортски поздрав.
No comments:
Post a Comment