23.02.2014 година - Најголема победа на еден спортски колектив, големата Барселона падна во Скопје. Незаборавни моменти, неверојатна атмосфера, цела Македонија славеше...
Измина точно една година од тој ден...
22.02.2015 година - Последен натпревар на Металург во Европа за оваа година. Со тага го проследивме натпреварот, со тага се сеќававме и на минатата година и се надеваме дека еден ден пак ќе имаме причина за таква радост...
23.02.2015 година - Заврши ЛШ за нас оваа година, многу порано од планираното, многу порано од она на што сме навикнати. Сезонава е дефинитивно сезона за заборав на резултатски план, сезона во која видовме повеќе политика, отколку квалитетен ракомет, сезона во која еден по еден ги изгубивме Станиќ, Атман, Циндриќ, Мојсо, Дејан, Жути, Џомба, Ацо и Вуги, но и сезона во која ги добивме Костески, Бојан, Борјан, Мартин, Велковски, Крстевски и Бувиниќ (Талески, Нелоски, Џукиќ и Пешевски веќе ги имавме).
Натпреварите на Металург во ЛШ од секогаш биле празник на ракометот, забава за целото семејство, место каде можеш да отидеш и да знаеш дека исполнет со позитивна енергија ќе си одиш накај дома...Тимот вчера беше целосно поинаков од она што сме навикнати да го гледаме, ама енергијата во салата беше истата како и на сите претходни натпревари, љубовта на публиката кон Металург е сеуште непроменета, барем на онаа публика која и пред една година вистински го сакала Металург.
Го гледавме загревањето, ги поздравивме децата, ме мавна мала носталгија кон старите времиња, ама на теренот игра Металург, а моето срце секогаш исто ќе чука без разлика кои момци ќе излезат на теренот. Почна мечот, хорор... Еден гол, два гола, три, четири, мислиш крај ќе нема на серијата на Загреб. Очите ми се наполнија со солзи и почнав да се враќам во времето и да мислам како можеше да се најдеме во оваа ситуација, ама Бувиниќ ме извади од сонот и како наеднаш и целиот тим да се разбуди од истиот сон, па почнаа да играат.
Времето течеше, Загреб беше постојано во водство, голови и одбрани на двете страни, мечот се приближи кон својот крај, Металург израмни, сите во салата станаа на нозе, се бодреше Металург, сите се надевавме дека може да се случи чудо, дека нашата екипа може да извлече поволен резултат. Ама чудото по не знам веќе кој пат оваа сезона, не одмина...
Металург вчера изгуби, но изгуби во изедначен натпревар од млада, но веќе искусна екипа која расте изминатите 3, 4 години токму низ ЛШ. Децата на Загреб пораснаа годинава, а нашите допрва почнуваат да се развиваат... тек почнуваат, ама гризат и се борат, се борат лавовски за да покажат дека Металург никогаш не треба да се избрише пред време. Ме воодушевува жарот и желбата кои се гледаат во очите на сите до еден. Веќе полека им помина првичниот шок, прифатија дека во нивни раце е иднината на Металург, дека најтешките битки допрва им доаѓаат и конечно почнаа да се чуствуваат удобно на теренот. Одиграа против Кил во Шпаркасе Арената, зар може да постои пожежок терен од тој?
Лидер на оваа млада екипа на секој натпревар до сега беше новиот капитен. Вчера Никола Митревски беше фантастичен. Не само што одлично бранеше на голот, туку целосно диригираше со одбраната и секогаш знаеше од каде ќе нападне Загреб. Одбраната на Металург за прв пат годинава ме потсети на онаа најдобра одбрана во Европа со која се фалевме изминатите години. Нешто не ни штимаше во одбраната оваа сезона, не и штимаше ни на Македонија на СП, ама затоа нашата одбрана вчера беше извонредна. Митревски често беше главна цел на напади годинава, ама капитенската улога како да му даде сила и самодоверба кои му фалеа претходните месеци.
Целиот тим одигра одличен меч, но покрај Митревски морам да го издвојам само уште Бојан Маџовски. Ако Костески го добивме на натпреварот со Војводина, вчера го добивме Бојан Маџовски. Бојан немал лош натпревар до сега, сите минути ги одработил коректно, ама вчера беше незапирлив. Дрзок и прецизен во нападот, ама страшен и во одбраната. После Темелков конечно добиваме ново крило кое може подеднакво добро да брани и на крило и на бек. Браво Бојан!
Металург го има талентот, ги има играчите и затоа верувам дека Лино до крајот на сезоната правилно ќе ги нареди коцките бидејќи овој Металург му е потребен на Скопје, овој Металург и е потребен на Македонија и потребно ни е на сите повторно да гледаме ЛШ наредниот Септември во "Борис Трајковски",
Спортски Поздрав.
П.С.
Ќе измине уште една година...
21.02.2016 година - Металург со уште една победа во "Борис Трајковски" ја завршува групната фаза во ЛШ.
No comments:
Post a Comment