Женскиот ракомет ни потона на дното, а од друга страна пак фудбалот конечно покажа знаци дека може да се помрдне од него

Ако го тргнам на страна фактот дека и оваа недела ми беше катастрофална на клубски план, како да се помирам со тоа дека и нашите две репрезентации кои играа квалификации оваа недела не се прославија, 4 натпревари, 1 победа. За едната повикував на подршка и полна сала, верував дека конечно е дојден нивниот момент, а од другата не очекував апсолутно ништо и не ни помислив да отидам на "Филип Втори" за да ги бодрам момците. Сепак минатото е минато, а сегашноста на овие две репрезентации е комплетно различна.

Нула девојки, катастрофа. Ако обично се трудам да не критикувам и да најдам нешто позитивно во секој натпревар, во секоја екипа и репрезентација, кај нашата женска ракометна репрезентација нема ништо што може да се издвои како позитивно. Првиот натревар почна како што очекувавме, стабилна игра, доволна за победа над огромниот аутсајдер Италија, ама што се смени на полувремето, што се случи во соблекувалната, не му е јасно на никој од нас.

Ако никој не ви замери во минатиот циклус што останавте со нула поени во групата, овој пат извинете ама прошка нема. Можеби конечно дојде времето да размислите дали сакате да играте за репрезентацијата, дали повеќе сакаате да го носите македонскиот дрес или неделата предвидена за репрезентативни собири да ја поминете на некое друго место. Ако не ви се игра и не сакате да го испотите дресот, крајно време е да им го отстапите местото на некои други девојки кои сакаат да играат и со сето срце и душа да ги бранат боите на Македонија. Да изгубевте по голема борба никому ништо, ама да отидете на натпревар колку да ви помине времето, е тоа не можам да го разберам. Постојано се зборува дека нема квалитет во женскиот ракомет, дека нема иднина, и место вие да се обидете да им ги затворите устите на сите, им дадовте уште поголема причина да продолжат со нивните муабети.

Како што сум секогаш оптимист, оптимист сум и во овој случај, верувам дека може да се истера женскиот ракомет на вистинскиот пат, ама потребна е многу работа и истрајност. Овие квалификасии ги прогласуваме за пропаднати, затоа почнете уште од сега да се подготвувате за наредните, ќе следи нов циклус наредната година за пласман на Европско првенство и навистина ве молам погрижете се да го поправите впечатокот, зошто нова шанса тешко дека повторно ќе добиете.

А за вас момци, браво. Навикнат да гледам досадна и мачна игра на нашата фудбалска репрезентација, бев ептен пријатно изненаден вчера. Ако на натпреварот со Луксембург видовме напредок, видовме некои нови момци кои сакаат да покажат што можат, вчера видовме екипа подготвена за новиот предизвик и екипа која знае што сака на теренот. Среќата не не посака вчера и примивме гол по мало невнимание на истекот на продолжението на првто полувреме, ама целиот меч вчера ни дава голема надеж на сите, надеж дека можеби не е се така црно во макдонскиот фудбал.

Натпреварот беше супер за гледање, интересен, многу шанси, игра, одбрана, акции. Бев голем скептик после натпреварот со Шпанија, ама напредок има, се познава и не треба тука да се застане. Ако сме реални се уште сме многу далеку од некое големо натпреварување, но оваа наша нова репрезентација е навистина млада и се надевам дека ќе не израдува во блиска иднина, па наместо за соседите или Шпанците и Бразилците да навиваме за нив.

После долго време немаме голема ѕвезда и очигледен лидер на репрезентацијата, но од она што можевме да го видиме повеќе играчи конкурираат за таа позиција, а тоа што радува е што сите се навистина млади, животот и кариерата е пред нив и затоа од нив очекуваме да видиме многу подобри игри во иднина.

Вчера Украинците ни покажаа како се навива за својата репрезентација, беа на висина на задачата за време на сите 90 минути, па мислам дека е крајно време и вие да ја добиете потребната подршка. Не сум бил на стадион можеби повеќе од 2 години, ама знам дека наредниот меч нема да го пропуштам.

На 15 Ноември сите на "Филип Втори", момците го заслужија тоа,
Спортски поздрав.