Доаѓа времето на Металург на Пешевски, Талески и Кузмановски

Металург не одигра лоша сезона, ама ретко кога добивав инспирација да напишам нешто, се до второво полувреме денес кога конечно го видов тој Металург што сакав да го гледам цела година, Металург на Пешевски, Металург на Талески и Металург на Кузмановски.

Кога аплаудирав и кога излегував од сала се чуствував како да сме победиле, зошто од 6 негатива децата дојдоа до шанса да се борат за позитивен резултат, се радував зошто го земаа мечот во свои раце и покажаа дека можат, зошто се бореа секој за секој и заеднички се радуваа на секој гол и одбрана, зошто Пешевски и Талески се бодреа на клупата по секој напад, зошто целата сала ги бодреше нив и зошто они ветија дека денес ќе одиграат за нас и го остварија ветеното, зошто беа тим и зошто нивното време допрва доаѓа.

Металург може да биде само подобар и подобар, секој од играчите блесна во по некој меч и во остатокот од сезонава и во наредната, повремените блесоци верувам дека ќе бидат заменети со постојан сјај и ќе го видиме целиот потенцијал на сите до еден. Крилата беа одлични на стартот од сезоната, бековите на крајот, Дупјачанец на голот стандарден, одбраната беше на високо ниво, а нападот си личеше на оној напад што сме навикнати да го гледаме. Можеби сезонава Металург не стигна до наредната рунда и баражот, но секако доби огромно искуство, кое сигурно ќе биде значајно за во иднина. 

А ние сите се гледаме наредната година повторно во "Борис Трајковски" за заедно да прославиме уште многу победи. Само еден Металург,
Спортски поздрав.

П.С. Во најголемиот дел од второто полувреме единствен странец на теренот беше десниот бек, така да изгледа дека Македонија сепак имала и квалитетни домашни ракометари. :)

Металург денес воскресна пред очите на цела Европа

Лино пред некоја недела кажа дека Металург е жив, ама за цела Европа, Металург тек денес воскресна покажувајќи им на сите скептици дека веќе никој не смее да гo потценува и отпишува пред време. Младиот Металург е силен и не само што може да игра со секој, туку веќе знае и како да победува. Од друга страна пак "моќниот" Скјерн, кого ЕХФ го сметаше за апсолутен фаворит во овој дуел и за првото место во групата ја осигура денес победата само на среќа и тек со звукот на сирената, додека пак за првото место во групата ќе зборуваме повторно за некој месец.

Браво момци за претставата денес! Знаевте дека можете, верувавте во себе, пукавте од самодоверба, Скјерн не знаеше каде тера, ги нервираше Дупјачанец, ги решеташе Божовиќ и за жал 10 очајни минути го решија мечот. Овој несреќен пораз не смее да ви ја разниша самодовербата. Кога Металург ја игра својата игра, кога Металург има непробојна одбрана, нема екипа која може да го надигра, нема екипа која може да забележи лесна победа без разлика дали се игра на гости или дома. Да си играш со Скјерн во Данска не е мала работа, а на вас ви успеа тоа. Металург веќе прераснува во сериозна екипа, екипа која без сомнеж за некоја година повторно ќе сее страв и трепет во Европа.

Ќе беше задоволството далеку поголемо со победа или барем со бод, на 19-19 го имав дури и насловот во глава, ама среќата ни го заврти грбот на крај. Сепак Металург после денешниот меч може да биде само поискусен и посилен состав. Шансата за поправен ја имаме веќе наредниот викенд каде уште од стартот мора да и покажеме на Баја Маре кој е кој на теренот и да не им дадеме воопшто шанса да веруваат дека можат да играат со нас.

Момци овие се вашите минути, уживајте во секој момент од нив, сега е вашето време и се зависи само од вас. Скјерн се спаси денес, ама во Ноември во "Борис Трајковски" убаво ќе ги поздравиме и нема да дозволиме да поминат вака лесно. Само еден МЕТАЛУРГ,

Спортски поздрав.

Металург ја стартуваше новата победничка серија

Кој не беше вечерва во Борис Трајковски може само да жали, кој не беше таму за да ја види желбата за победа, вербата во чудо на момците во сино, навистина згрешил. Ретко кој веруваше во победа вечерва, ретко кој им даваше било каква шанса на момците, ама они сакаа на сите да ни покажат кои се и што можат. Вечерва ни докажаа нам, но си докажаа и себеси дека можат да победат секого. Шафхаузен допатува премногу самоуверен во својата победа, ама со наведнати глави ќе си го фатат патот накај дома. Браво момци, ми го наполнивте срцето вечерва и ми донесовте радост каква немам почуствувано од пред 2 години и победата над Колдинг. Браво и секоја чест!

Ако Металург сака да победува, тогаш мора да ја игра својата игра, а тоа е гранитна одбрана и трпелив напад. Одбраната вечерва ни беше одлично поставена, подвижна, секој знаеше кога и каде треба да покрива, вистинска "Металург" одбрана. А нападот, нападот беше добар, трпелив, спор, како што сме навикнати, но со одредена доза на дрскост која на крај се исплатеше. Новиов Металург игра трпелив напад, но воедно е и брз, пресекува контри, спречува брз центар и се менува од позиција на напад во одбрана за неколку секунди.

Момците одиграа феноменално и заслужено се радуваа на победата на крајот. Капитенот одигра капитенски, отвараше простор за бековите, а покрај огромната борба и претрпени удари, постигна и неколку убави голови. Божовиќ фантастичен во нападот, решителен да пресече и да шутне кога се очекува тоа од него. Мраковчиќ одличен, во стил на плејмекер со големо искуство зад себе, го изнесе целиот товар во текот на целиот меч, притоа постигнувајќи и 5 неверојатни голови. Костески и Маџовски го растураа Шафхаузен од контри, а пак Кузмановски одигра супер со Куковски во одбрана, но и со еден постигнат гол со кој покажува дека Македонија навистина треба да смета на него во иднина. Талески со помала минутажа од очекуваното, но со солиден настап во добиените минути. И за крај огромно браво за единствениот македонски голман кој брани по 60 минути во ЛШ, секоја чест за Дупјачанец, одбрани кога беше најтешко, кога беше најпотребно, а воедно беше главен мотиватор и на помладите и на публиката.

А публиката, онаа искрената ќе биде со Металург секогаш кога ќе му биде потребно, а бројот на помодарите ќе се зголемува се повеќе и повеќе со секој нареден меч и со секоја нова победа. Малите деца во публиката денес добија нови идоли и после мечот ги опколија момците и го чекаа својот ред за да се фотографираат со Талески, со Мраковчиќ, со Пешевски... Ама дефинитивно најсимпатичен дел од вечерта беше крајот кога момците не беа сигурни дали и како да ја поздрават публиката, епа момци да знаете дека ние секогаш го чекаме вашиот поклон и од се срце го чекаме моментот за ние да ви се поклониме вам за вашата игра и пожртвуваност. 

Уште еднаш, браво, само еден Металург,
Спортски поздрав.

Време е за нова победничка серија

Балкан Хендбал се прашува кој ќе победел на Балканското Ел Класико, целиот останат ракометен свет се прашува што се случува со Веспрем, како можеа ПСЖ и Кил да претрпат такви катастрофални порази, како Барса можеше да дозволи рушење на митот за нивната непобедливост уште на првиот меч во сезоната, а јас само се прашувам дали Металург има сили за победа во утрешниот меч.

Од минатиот викенд кога започна ЛШ, ми се јави истата возбуда од минатите години и повторно со нетрпение го чекам моментот кога ќе започнам да се спремам за натпреварот, загревањето на тимот, адреналинот на публиката, коментарите на официјалниот спикер, "Hit the road Jack", нервозата после секој примен гол, но и огромното задоволство после секој даден, воодушевувањето на секоја добра одбрана и конечно крајниот свиреж за крај на мечот и прославата на победата. Тимот веќе не ни е секогаш фаворит, ама моите очекувања се истите, очекувам борба, очекувам победа, очекувам одлична атмосфера.

Ако лани велев деца, сега веќе пред нас имаме искусни ракометари со искуство од ЛШ зад нив и кои иако млади веќе знаат како е да се игра во полна сала и како е да се води исцрпувачка битка на теренот за секоја топка. Ако лани велев добро е, се бореа, ќе биде подобро, сега веќе очекувам да блеснат, да ја превземат одговорноста во свои раце и да ни покажат дека навистина заслужуваат да играат во ЛШ. Кадетен Шафхаузен не е најдобра, но не е ниту најслаба екипа во групата и баш затоа е вистинска шанса за враќање на вистинските патеки. Затоа момци со ладни глави и цело срце влезете во мечот и покажете им на Швајцарците дека во Скопје никој не си поминал лесно.

Долго бевме непобедени во "Борис Трајковски", а прв чекор кон креирање на нова таква победничка серија е полна сала и поддршка во текот на сите 60 минути. Сите заедно кон победа. Само еден Металург,
Спортски поздрав.

Металург секогаш бил и треба и понатаму да биде најдоброто од Македонија

Текстов го почнувам и прекинувам цело лето чекајќи вистинска инспирација, ама првиот меч на новиот Металург во Скопје ми донесе тема за повеќе од доволен муабет. За жал веќе се навикнав да не барам победа, да бидам задоволен и само со добрата игра на тимот за кој навивам, ама на мечот вчера многу работи не ми штимаа.

Не ми штимаше поставеноста на играта, не ми штимаше составот на Металург, не ми штимаше размислувањето на Червар. Не сум тренер, ниту имам некоја врска со ракомет, ама не постои човек кој може да ме убеди дека доколку Талески вчера одиграше 60 минути немаше да постигне еднаков или поголем број на голови од неговата замена или дека Крстевски немаше да создаде повеќе шанси од неговата. Прифаќам дека се нови и дека треба да се воиграат, ама не можам никако да прифатам ракометари кои дошле вчера да играат по 55/60 минути, а ракометарите кои се иднината на нашиот ракомет да играат вкупно 5. Некој од овие двајца да беше екстра квалитет, па заради тоа да имаше безброј шанси и кредити можам да разберам, ама и они двајца заедно со новиот голман вчера не покажаа ама баш ништо. Си имаме одличен бековски тандем, Талески и Нелоски, го имаме Крстевски, а сега го имаме и Кузмановски, Велковски се утепа чекајќи ја својата шанса, ете ни го и Куковски за одбрана, крилата ни се одлични, пивотмените се надополнуваат и на крај вчера во најголем дел од мечот на терен единствени наши играчи беа Бојан и еден од пивотмените.

Ако веќе Металург нема шанси за титула, ако веќе Металург не игра во Сеха зошто тогаш дури и на подготвителен турнир не добиваат шанса ракометарите со кои Металург надалеку се фали. Ако може Талески да му дава голови на Кил, извинете, ама може да му дава и на Кристијанштад. Сакам да го гледам Металург, сакам да пружам поддршка, но нема да продолжам да му пружам поддршка на клуб кој максимално ги маргинализира нашите ракометари и возвишува просечни странци. Ако сакам да гледам рандом небитни странци ќе одев и ќе го гледав Вардар.

А ако пред некој месец ги нападнав момците дека играат без желба за победа и за докажување, вчера дефинитивно не видов таква ситуацијата. Нашите момци во десетте минути кои ги добија да покажат што научиле летово играа со жар и срце и пропуштените шанси и изгубените топки воопшто не го намалија мојот одличен впечаток за нив. Ако се прашував дали Кузмановски вреди и дали беше погрешна одлуката за жртвување на тројца ракометари на негова сметка, барем делумно се уверив дека и овој пат Металург успеал да го одбере најдоброто од Македонија. Малиот е подвижен, а воедно и висок, снажен и бестрашен и навистина верувам дека може да стане одличен ракометар. Петров заедно со новите двајца голмани си имаа свои моменти и се надевам дека како ќе одминува сезоната ќе бидат се подобри и ќе успеат да ни ја зовријат крвта како претходниците на нивните позиции.

Момците се спремни за борба, на ред е Червар да им даде шанса за неа. Денес мора да видиме далеку подобар Металург на терен и заедно да се израдуваме на првата победа во "Јане Сандански". Само еден Металург,
Спортски поздрав.

Сакаме силен Металург

Се изнаплакав годинава за Металург како за ништо друго претходно. Како почна сезонава, така и заврши, пораз, по пораз, болка, до болка. Го исплакав Станиќ, па Миркуловски, па Вуги... ама денес е последната капка и мора да биде последна. Преку глава ми е веќе, мора да ни тргне работава напред!

Е сега како што сум секогаш огромен оптимист, пак си верувам дека има шанси сами да си ја завршиме работата и со бод во Недела да не се молиме никаде... Ама и да не е така, сепак благодарение на прекрасните изминати сезони ситуацијата ни е сеуште наклонета. ЕХФ не е заинтересирана да го гледа Зомимак во ЛШ, го сака Металург, го сака "Борис Трајковски", не сака нас како публика, ја сака атмосферата во Скопје. Првата вајлд карта е освоена, а со тоа и првиот предуслов за успешна сезона. Втората би требало уште полесно да се добие, бидејќи не гледам причина зошто Металург како клуб основач на СЕХА не би добил вајлд карта и за ова натпреварување. 

Со СЕХА или без СЕХА, на сите ни е потребен силен Металург, на сите ни е потребно јако дерби, на сите ни е потребно да продолжиме да веруваме дека малиот може да го победи големиот.

Вака беше минатата година на 27 - ми мај, а така сакам да биде и догодина. Погледнете ги среќните луѓе на сликава, деца, возрасни... Ова му успеа само на Металург и на никој друг во Македонија, затоа управа вие сте на потег!!! Вратете ни го Металург!

Се простувам од Металург до септември кога со сето срце се надевам дека ќе ве поздравам на првиот натпревар од ЛШ во "Борис Трајковски". Поздрав до септември. Само еден Металург, 

Спортски поздрав.

Браво момци и девојки!!! Браво Металург!

Од ден на ден се подобри, од ден на ден се поборбени... Браво момци!!! Ова денес беше дефинитивно најдобар меч на Металург сезонава, големиот фаворит и публиката во салата се плашеа за конечниот исход до последните 5 минути и не можеа да поверуваат како одлично им се спротиставувате. Браво за сите до еден, браво за борбеноста и желбата, браво за секој сегмент од играта. Е вака се игра за МЕТАЛУРГ, ова е играта која отсекогаш го красела нашиот тим!

 

 

Уживав во вашата игра како никогаш сезонава, уживав во нервозата на Вардарци, уживав во молчењето на Комити, уживав што гласно навивав за Металург и ги нервирав навивачите на Вардар кои седеа околу мене, уживав во песната на Пирати... Уживав во целата атмосфера во текот на сите 60 минути. Браво Пирати! Погласни од противникот во текот на целиот меч, а воедно демонстриравте и навивање со класа и не паднавте воопшто на ниското ниво кое го практикуваа Комити.

 

Единствена црна точка во целиот овој ден беше прогласувањето на најдобрите поединци од страна на РФМ, победата на Вардар беше чиста и очекувана, но и најдобриот голман и најдобриот играч не си ги заслужија признанијата. Кога веќе мораше Македонец од Вардар да биде МВП, требаше тоа да е Лазаров кој го растури Зомимак, зошто Столе имаше само епизодна улога на дватта меча на Вардар во изминативе 3 дена.

 

Браво и за девојките, солидно издание против третата екипа во Европа, одлично прво полувреме и малку послабо второ, но сепак супер натпревар девојки. Огромна борба на линијата од 6 метри, прекрасни удари во нападот, гол на Ливриниќ за најавни шпици во спортски емисии... Оваа екипа на Металург има огромен напредок и навистина се разликува од онаа екипа која лани заврши како четврта во нашето првенство и без поголеми проблеми си го освои второто место годинава. Само напред девојки, вашето време допрва доаѓа.

 

 

Браво за целиот колектив на Металург денеска. Ако денов не беше доволен за управата да сфати дека овој клуб заслужува повеќе, дека овие момци и девојки заслужуваат повеќе, тогаш не знам што друго ви треба.

 

Заедно кон нови победи... Само еден Металург,
Спортски Поздрав.

Си беше еднаш едно дерби...

Најголемото балканско дерби од последните неколку години, годинава за прв пат ќе го нема својот сјај. После долго време победникот е однапред познат, па денес не го чекам утрешниот дуел со нетрпение и страв, не се молам за титула и за добар натпревар, туку се молам за добра партија и достоен отпор.

Ама затоа длабоко во меморијата ми е врежан голот на Вуги во последниот напад минатата година во "Борис Трајковски" и делириумот неколку денови подоцна. Не паметам таква игра на ниту една друга екипа во било кој спорт во државава. Секој на теренот ја знаеше својата функција, знаеше каде се наоѓа секој од соиграчите во секој момент и сите летаа по теренот, ги решетаа Диви и Милиќ на едната страна и ги фрустрираа Душебаев и Дибиров на другата страна. Едните не можеа да промашат, а другите не можеа да погодат. Феноменална партија на Митревски, на Станиќ, на Вуги, на Жути, на Дејан, на Гоце, на Ванчо, на Ацо... феноменално одиграа сите кои ги носеа светите бои и го искомплексираа Вардар за век и векова. Каква тензија, борба, каков натпревар... Денес само се надевам дека нема да чекаме уште премногу долго и дека веќе од Септември повторно ќе гледаме изденачени екипи во нашето Ел Класико.

А чудата се возможни, нели? Никој не може да ми каже да не верувам и да не се надевам и затоа сметам дека од можните 6 , минумум бод ќе остане во Автокоманда, зошто кога ќе излезете на терен се е возможно. Флензбург и Хамбург од апсолутни аутсајдери станаа шампиони на Европа, зашто да не може и овој нов и млад Металург да направи подвиг и да му откине барем бод на големиот фаворит?

Затоа момци црпете инспирација од претходните дуели, обидете се да ја почуствувате нервозата која ја чуствувале момците кои до пред неколку месеци ги бранеа боите на нашиот клуб. Борете се до крај, покажете дека иднината е во вашите раце, дека со секој момент, со секој меч сте се подобри. Дерби си е дерби, без разлика на финансиите, без разлика на ростерот и без разлика на искуството. Некогаш помотивираниот го добива мечот, а во овој натпревар вие немате што да изгубите, а можете многу да добиеете. На вакви мечeви се раѓаат херои, на вакви мечеви се станува играч. Уживајте во мечот и покажете им заби.

Само еден Металург,
Спортски Поздрав.

Браво девојчиња!!!

Екипата која Симевски почна да ја создава пред неколку години во Автокоманда викендов ни даде надеж дека не е се така црно во женскиот ракомет. Девојчињата беа негови од самиот старт, сите заедно се развиваа како екипа, од првиот момент тие растеа со него, и викендов сите заедно ни покажаа дека со вистински тренер може да се постигне успех. Симевски започна со создавање на екипата во Автокоманда, а годинава заедно со четирите можеби најдобри ракометарки се пресели во редовите на Вардар, но и покрај тоа никој подобро од него не ги познава квалитетите на овие девојчиња. Годинава низ Првата лига, но и низ меѓународните натпревари и регионалната лига овие девојчиња со екипите на Металург и Вардар стекнаа скапоцено искуство и денес не израдуваа сите.

Можеби бевме пресреќни после победите над Исланд и Холандија, ама да ја победите Црна Гора во женски ракомет е исто како да ги победите Барса или Реал во фудбал. Браво за капитенот Ристовска, браво за стрелецот на победничкиот гол Керамичиева, браво за сите, браво за тоа што покажавте како се бранат боите на Македонија, како се игра во репрезентативниот дрес, како се игра како тим. Браво девојки, ви посакувам многу успех во Шпанија! Браво и за целиот стручен штаб. Браво за прикажаната игра во изминатиов викенд! БРАВО!!!

Помина првото полувреме, второто тек следи

Се нервирам на натпревар со Радовиш, рефреширам 5 пати во минута плашејќи се за резултатот во Прилеп, следам меч со Струмица како да играме со Барселона... Пред 3 месеци ќе му се изнасмеев на тој што ќе ми кажеше дека е возможно вакво нешто, ама за жал денес тоа е нашата тажна реалност. Висока победа денес ни носеше помирен втор натпревар и на некој начин осигурано второ место, но без разлика на составот, Металург секогаш се решава за потешкиот пат. Сепак честита победа момци!

Единствен кој заслужи да се издвои денес е Џукиќ, иако нервите го издадоа на крајот на мечот и направи неколку грешки. Но во секој случај БРАВО ДАРКО!!! Немаше меч сезонава во кој не прикажа максимална желба и борбеност. Браво дете и за тоа што беше единствен кој се обиде да ја смири глупавата публика. Сите останати треба да се огледаат на твојата пожртвуваност сезонава. Браво уште и за Гоце, Митревски, Бувиниќ и Пешевски, останатите не добивте преодна оценка денес и затоа од сите очекувам далеку подобра игра наредниот пат. Ако ја повторите оваа игра во Струмица, мислам дека црно ви се пишува.

Гледајќи ги резултатите цела сезона мислев дека Зомимак е многу јака екипа, ама денес видов дека првенството ни било слабо, а Зомимак е прилично просечен тим, далеку под нивото на екипите од Сеха. Штета што управата на Металург не сметаше дека Вуги или Жути и е потребен на оваа екипа, бидејќи со еден од нив во тимот, Зомимак ќе доживееше убедлив пораз. Квалитетот е според мене на страната на Металург, не малку, многу е поквалитетен Металург од Зомимак, и баш затоа овој резултат не треба многу да не плаши, бидејќи второто полувреме тек следува и овој Металург може да биде само подобар.

А кога ракометар кој си го сакал и чија борбеност си ја бодрел, демонстрира сила и бруталност врз ракометарите на екипата за која навиваш, не е воопшто пријатно. Тек сега можам да разбирам еден коментар од минатата година на еден навивач на Вардар кој се чудеше на играта и омразата на браќата Маркоски во натпреварите со Вардар. Таа игра ми годеше минатата година, ама  денес секој гол и секој контакт во одбраната длабоко ме погодува. Ама таков е спортот за жал, до вчера најдобри пријатели, а денес први непријатели. Не ми се верува дека за помалку од еден час целата љубов кон Велко премина во невидена одбивност и нетрпеливост. Не сакам ни да помислам како ќе гледам натпревар Металург - Вардар наредната година, кога најмалку 4 од противничките ракометари на теренот ќе бидат ракометари кои до пред некој месец го носеа сино - белиот дрес. За нив ракометот е само работа и изгледа не ги врзуваат никакви чувства за Металург, иако некои од нив се тоа што се денес благодарение на клубот од Автокоманда (пред се мислам на Манасков, па и на Циндриќ), ама сето тоа за нас навивачите е вистински хорор. За разлика од Велко, Пецак не беше долго во Металург, лани се мачеше гол да даде дури и против слаби екипи како Партизан, ама затоа денес реши да се изнаигра против Митревски. Ланскиот Металург ни ги зададе главните удари денес и тие се оние кои треба подобро да се затворат на наредниот натпревар.

А тоа што се мислиме фини, се филмаме дека сме покултурни од навивачите на Вардар, дека нашите натпревари секогаш биле празник на ракометот е далеку од вистината и за жал ниту една навивачка група нема основна култура. Поради вашиот испад, клубот ќе биде казнет, а ракометарите не добија ништо од тоа. Оваа глупост нека ви служи на чест, бидејќи со вакви постапки само му одмагате на клубот!

Момци прославете ја победата денес и од утре засукајте ги ракавите бидејќи имате уште многу работа. Ви посакувам среќа во останатиот дел од сезоната, бидејќи возбудата денес барем малку ме потсети на онаа нервоза од натпреварите со Барселона, ПСЖ и Вардар лани и затоа од се срце вам, но и на себе си го посакувам второто место и уште многу натпревари со екипи од тој калибар. Со среќа, 

Спортски поздрав.

Оставете им ја кошаркарката на тие што ја сакаат

Кошарката сезонава ни е трагикомедија... Не се сеќавам дека некогаш имало повеќе соопштенија и обраќања до јавноста како годинава, кошаркарското првенство стана поле за добивање политички поени и поле на кое секој претседател на клуб се обидува да ја докаже својата моќност.

 

Започнавме со смешен прекин на првото сезонско дерби, носење на милион различни одлуки, заобиколување на еден куп правила се со цел да се задржи најтрофејниот клуб во првата лига. Сето ова беше проследено и со договорот на двајцата градоначалници за преигрување на натпреварот, мислиш договараат баскет во маало. Дел од порталите од Центар веднаш пронајдоа и политичка позадина на прекинот и се пишуваше за најразлични теории за заговор. Сите клубови заедно со федерацијата му излегоа во пресрет на Работнички и се договорија да не се почитуваат правилата, па остана Работнички во Првата лига, доби минимални казни, ама циркусот не заврши тука.

Дојде Купот на Македонија кој МЗТ поштено си го загуби на домашен терен и по втор пат бевме сведоци на милион соопштенија помеѓу клубовите, федерацијата и судиите за судењето на натпреварите кое факт е дека не беше на очекуваното ниво, но за жал навикнати сме на такви судии во Македонија. Тешко е кога живееш во мала земја како нашата да не судиш со мали или големи симпатии кон некој од тимовите, да не паднеш под влијание на тренерите и играчите, да бидеш професионалец во текот на целиот меч, а уште потешко е да казниш легенда како Гечевски кога ќе му мавне лакт во нос на противнички кошаркар. 

По многу кратко време следуваше и третата епизода од годинешната сапуница наречена "Македонска Кошарка". Клубовите формираа иницијативен одбор и бараат промена на претседателот на МКФ. Наместо да седнат на маса, да видат дали можат да се договорат, да се провери каде е главниот проблем и едните и другите продолжија по добро познатиот метод и продолжија да се препукаваат со соопштенија до јавноста, бранејќи го својот став, и најстрашно од се ја вмешаа дури и ФИБА мислејќи само на својата фотелја и воопшто не помислувајќи на глобалните последици.

Со сегашниот претседател го постигнавме врвот и мора да му се честита за тоа. Но ако повеќе од 2/3 од клубовите кои треба да ги водиш немаат доверба во тебе, не знам како планираш  и понатаму да им бидеш претседател. Сепак за жал претседателот веќе подолго време нема никаква власт и право на збор во кошарката кај нас. Клубовите сами си го предложија и си го изгласаа правилото за 6 странски кошаркари, а тој беше како безгласна буква во целиот процес, наместо да застане на страната на нашите кошаркари и да застане против новото правило, тој дозволи негово лесно донесување. Вториот негов огромен грев е губењето на Кристијан Николов и отворената војна со неговите родители. Да изгубиш играч на кој треба да се темели играта на нашата репрезентација во наредните 15 години е смешно и страшно во исто време. Какви преговарачки и политички способности има господинот Даниел, навистина не можам да разберам.

За да се смири топката на релација клубови - клубови и федерација - клубови мора претседател да биде некој кој знае и може да се спротистави на ненормалните желби кои ги имаат клубовите, но и некој кој има доволно авторитет за да го смири целово лудило.

И кога мислевме дека можеби ќе гледаме помирна Супер Лига, дека некако досадно ќе ни биде, Карпош Соколи, Куманово и МКФ се погрижија да ја одржат возбудата. Карпош Соколи не успеале навреме да станат А.Д. ама сепак другите клубови со исклучок на Куманово решија повторно да дозволат обиколување на правилата и да му дозволат на Карпош Соколи настап во Супер лигата. Арно ама, првиот противик на Соколи, Куманово одби да го одигра натпреварот и сака да ги добие поените на зелена маса. Сепак овој дел не е најстрашниот во целава ситуација, бидејќи дури и да не се одигра натпреварот и на ваков начин да се добијат поените, клубот не треба да има проблеми со останатите натпревари. Ама сега наеднаш на МКФ и текна дека Карпош Соколи е главниот иницијатор за смена на претседателот и реши дека правилата можат да се прекршат само доколку претседателот на федерацијата излегол од клубот за кој треба да се прекршат тие правила и не дозволува настап на Карпош Соколи во Супер Лигата. И по кој пат, да не е смешна целава ситуација, ќе биде трагична.

Се изначитавме глупости, ама веќе е доста. Оставете им ја кошарката на тие што сакаат да играат, оставете ни ја нас, на гледачите бидејќи сакаме да гледаме квалитетна кошарка. Прекинете веќе со соопштенија и објаснувања, бидејќи на сите ни е веќе преку глава од политика. Политиката за жал навлезе предлабоко во сите делови од нашето општество, но немојте да ја уништувате кошарката, оставете го на страна личниот интерес и мислете малку на доброто на државата. Мене воопшто не ми е битно кој е претседател на клубот за кој навивам или кој е претседател на МКФ се додека можам нормално да гледам кошарка, се додека федерацијата не се однесувате кон едни клубови како мајка, а кон други како маќеа,
Спортски поздрав.

За Металург може да се игра само со цело срце и со цела душа, никако поинаку

После овој возбудлив ракометен викенд многу ми е жал што Металург не е веќе дел од ЛШ, што не ја чекав со нетрпение денешната колумна на Балкан Хендбал како минативе години, што немав никаква желба да ги погледнам видеата со 5 - те одбрани, 5 - те гола и 7 - те најдобри ракометари од изминатиот викенд... Навистина жалам што не сме повеќе дел од ЛШ, ама уште повеќе жалам што отидов вчера во "Борис Трајковски", бидејќи вчера за прв пат си отидов максимално разочаран од тоа што го видов на теренот. 

"Znam da je to pričao prošle godine, dodavao još da Makedonci prekidaju igru tako što se valjaju po terenu, ali je isto tako prošao i u revanšu – dobio po nosu. Ta Metalurgova generacija je bila od kamena. Puna samopouzdanja, karakterna." - напиша Жика денес во колумната на Балкан Хендбал за мечевите на Вардар и Загреб.

Металург никогаш не бил најдобар тим на светот, никогаш немал најдобри услови, ама секогаш сите давале се од себе, секогаш се играло со срце, со душа... секогаш се наоѓало мотивација без разлика на моменталниот резултат за да се организира нареден напад, секогаш имало време за пресврт, секогаш знаеле како да победат за публиката. И после цела година, сезоната од минатата година не е падната во заборав, една екипа ги порази шпанскиот, францускиот, унгарскиот, хрватскиот, данскиот, македонскиот и белорускиот шампион. Една екипа во која сите функционираа како еден, во која секогаш се одеше на победа, за која немаше тежок противник. 

Е сега имаме нова екипа, а овој наш нов, млад Металург до пред 2 недели ветуваше многу, имавме момци кои беа подготвени да се борат за секоја топка во текот на сите 60 минути, ама веќе за жал тоа не е така, вчера беше измачување да се гледа нивната игра. Ако не ти е доволна мотивација тоа што отприлика 2000 души излегле од дома во недела навечер и дошле да навиваат за тебе, ако не ти е мотивација тоа што уште минимум толку те гледаат на телевизија, ако не ти е мотивација тоа што играш за Металург, тогаш не знам што ви е потребно за да се мотивирате. Кога гледам ракометари од 19, 20 години како без желба излегуваат на терен, како без жар влегуваат во секој напад и одбрана губам секаква желба за ракомет.

Што се промени за овие 2 недели? Се промени составот на екипата, се донесоа неколку нови ракометари кои наеднаш влегоа во првата седморка. Се наруши хемијата на екипата која растеше заедно веќе 4, 5 години зад името на Металург Јуниор. Староседелците наеднаш преку ноќ ги изгубија своите места, наеднаш станаа мислиш непотребни во екипата, и со тоа се уништи целата хармонија која постоеше. Гинеа овие деца еден за друг изминатите неколку години, дали во дресот на Металург или во дресот на нашата репрезентација, ама вчера и во минутите кои ги добија како на терен да излегоа некои нови деца, некои нови непрепознатливи ракометари кои не сакаат веќе да се борат, ракометари кои се помирени со својата судбина. 

Да не бидам сфатен погрешно, немам никаква замерка за ниту еден од новите ракометари, нема никаква вина кај нив, секогаш треба да играат најдобрите, само што секој треба да го заработи своето место, а тука за жал се создаде општа слика дека тие ги заслужија своите места во екипата со тоа што во пасошот не им пишува Македонци. Еден меч се воигруваат, втор, трет... екипата почна да игра се полошо, а ние сеуште ја воигруваме.

Факт е дека беа потребни засилувања, децата од јуниор дополнети со Џукиќ и Бувиниќ имаа потреба од дополнителна помош, потребно беше дополнително искуство во екипата за да се спаси клубот и за Металург и наредна година да игра во Сеха и ЛШ, ама дали Лино го направи вистинскиот избор ќе видиме за многу кратко време. Лесно е да победуваш со екипа во која ги имаш Жути, Мојсо, Вуги, Станиќ и Атман, ама вистинска уметност е да победуваш со екипа без вистински ѕвезди. Ама па и ние веќе не бараме да ја победите Барса, бараме да ги победите Прилеп, Тинекс, Охрид и Зомимак.

Уште едно нешто фалеше во последните 2 недели, фалеа лидерите на оваа екипа, фалеа Талески, Нелоски, ама фалеше и капитенот Никола Митревски. Филип е еден од најмладите во екипата, ама поголемото искуство го прави поголем во очите на другите и му дава авторитет и слобода да подвикне кон другите кога нешто не оди. Новиов голман се покажа во солидно светло, ама сепак ми фалеше и мотивацијата и сигурноста кои ги пружа Митревски. И дефинитивно фалеше Марко, фалеа неговите шутови, голови и блокови.

Ако претходните години во овој период почнувавме да мислиме на титула, сега сонуваме за второто место. Второто место може да биде реалност само ако ги вратите жарот и желбата во својата игра, бидејќи не победува секогаш подобриот, туку победува оној кој повеќе ја посакува победата. Квалитетот е на ваша страна, ви недостасува само изгубента желба, ако ја повратите неа, после многу лесно на претседателот на Зомимак, кој насекаде најавува дека наредната година ќе играле во Сеха и во ЛШ ќе му ја затворите устата.

А ние навивачите можеме да жалиме, да погодуваме како клубот ќе изгледа наредната година, да се надеваме, ама само господинот Јорданов и непогрешливиот Китевски знаат што ќе се случува на лето и дали и како ќе ја започнеме наредната сезона. Веќе напишав дека одбивам да поверувам дека ова е крајот на Металург, и денес стојам на истиот став и верувам дека Металург до лето повторно ќе биде стабилна екипа во која ќе се врати барем легендарната 13-ка,

Спортски Поздрав.

Крајно време е Сино - Белиот џин да експлодира

Во моментот во кој беше пуштен спортскиот центар "Јане Сандански" во употреба невидена несреќа ја зафати сино белата страна на градот... Сите клетви кои беа упатени кон салата и нејзиниот сопственик се свртија само кон нашата екипа. Новиот спортски храм донесе огромна среќа и хармонија во екипите на Вардар и радост за нивните навивачи, но истовремено беше означен и почетокот на непобедливоста на МЗТ. Цела сезона чекаме нашите играчи да се разбудат, да им тргне, да изиграат еден цел натпревар како што треба и за жал сеуште чекаме.

Можам да се лажам и да кажам дека е во ред што ги растури Олимпија, ама колку и да се трудам да најдам изговор за ова денес, изговор нема. Ако до пред 1 месец ја сметав управата за единствена одговорна за катастрофалната сезона, сега веќе сметам дека единствени виновници за сите порази се балерините што го носат дресот на нашиот шампион. 

МЗТ и лани видовме дека може да биде победен, дека има слаби страни, ама годинава МЗТ игра без душа, без срце и без желба. Цел живот сум главен поборник за поддршка до крај, за бодрење на играчите, ама МЗТ годинава ми ги истенчи нервите. Одам во сала цела сезона, очекувам борба, а добивам играчи кои мислиш случајно завршиле на терен, го гледам Цветковиќ како намерно прави лична, го гледам Марко како се плаши да шутне... гледам екипа која има екстра услови, која има огромни плати и која сепак не игра ништо.

Лошите одлуки на управата се редеа една по една, за почеток замижаа пред кражбата на домот на МЗТ, потоа ја сменија комплетната ланска екипа, за по некое време да видат кај грешат, пополека формираа тим кој без проблем треба да победува БАРЕМ по некоја екипа во АБА и да нема порази во нашава лига, и на крај платија огромни пари за Купот да се одигра дома и лесно да се освои пред својата публика, ама... ама не може Ивица или некој од Фемили да влезе на терен и да игра, нели?

Ништо чудно да направивме Гинисов рекорд по бројот на променети играчи и тренери во една сезона, ама Пипан е дефинитивно вистинскиот тренер за балерините од Аеродром. Никогаш нема да заборавам како ги удри Дејвис и Оташевиќ после еден непотребен промашен цепелин пред 2 години, а баш сезонава на сите до еден им треба по еден шамар за да се освестат. После изгубениот Куп и прокоцканава победа денес им треба некој што ќе им одржи добра лекција, им треба некој да им каже дека мечот трае дури не истече времето, дека секоја топка треба да се освои, дека не е лошо понекогаш и да победат, и дека треба да се скокне по промашено слободно фрлање.

Во екипата единствени кои редовно играат се Самарџиски и секогаш одличниот Синовец. Лучиќ знае да светне од време на време, да погоди некоја тројка, па да промаши од под кошот. Цветковиќ се труди што побрзо да направи лична за да си седне на клупа. Шеховиќ не е ни бледа сенка на она што беше лани. Симоновски цела сезона преплашен е во АБА, може сега конечно во нашава лига ќе се почуствува на свој терен, па ќе почне да игра. Кире 10-та година по ред е талент и го чекаме да заигра. Ми остануваат само уште децата кои годинава реално не добија никаква шанса да покажат што знаат, играч не се станува со 30 секунди на терен неделно. Малку поголема минутажа доби само Стајиќ, а според мене треба да добие многу поголема, зошто детето има добар стил и шут, се надевам дека сега покрај Чапин ќе може вистински да учи и напредува. А Чапин кутриот доби задача да ја препороди екипата, да му покаже на Цветковиќ дека не е незаменлив и да ни ја спаси сезоната. Големо бреме падна на неговиот грб, ама премногу години има зад него, за тоа да му прави притосок и да влијае на неговата игра.

Ај ќе кажеме дека го прежаливме Купот и покрај тоа што дозволивме некој друг да се сити и радува во нашата сала, ама титулата мора да остане дома. Сфатете дека играте за нас и немојте да дозволите предавниците кои се колнеа на верност да продолжат да ви се смеат. Сите порази сезонава многу брзо ќе се заборават ако почнете да ги заработувате парите кои ги добивате, ако почнете да играте кошарка... ако ја освоите титулата. Одбрана на титулата продолжува во Четврток против екипата која ни нанесе 2 порази сезонава, еден лесно заборавен и еден сеуште свеж и болен и баш затоа на Кожув мора да му се наплати со камата.

Титулата мора да остане дома,
Спортски поздрав.

Од Барселона, преку Загреб, до нова победа во ЛШ наредна година

23.02.2014 година - Најголема победа на еден спортски колектив, големата Барселона падна во Скопје. Незаборавни моменти, неверојатна атмосфера, цела Македонија славеше...

Измина точно една година од тој ден...

22.02.2015 година -  Последен натпревар на Металург во Европа за оваа година. Со тага го проследивме натпреварот, со тага се сеќававме и на минатата година и се надеваме дека еден ден пак ќе имаме причина за таква радост...

23.02.2015 година - Заврши ЛШ за нас оваа година, многу порано од планираното, многу порано од она на што сме навикнати. Сезонава е дефинитивно сезона за заборав на резултатски план, сезона во која видовме повеќе политика, отколку квалитетен ракомет, сезона во која еден по еден ги изгубивме Станиќ, Атман, Циндриќ, Мојсо, Дејан, Жути, Џомба, Ацо и Вуги, но и сезона во која ги добивме Костески, Бојан, Борјан, Мартин, Велковски, Крстевски и Бувиниќ (Талески, Нелоски, Џукиќ и Пешевски веќе ги имавме).

Натпреварите на Металург во ЛШ од секогаш биле празник на ракометот, забава за целото семејство, место каде можеш да отидеш и да знаеш дека исполнет со позитивна енергија ќе си одиш накај дома...Тимот вчера беше целосно поинаков од она што сме навикнати да го гледаме, ама енергијата во салата беше истата како и на сите претходни натпревари, љубовта на публиката кон Металург е сеуште непроменета, барем на онаа публика која и пред една година вистински го сакала Металург.

Го гледавме загревањето, ги поздравивме децата, ме мавна мала носталгија кон старите времиња, ама на теренот игра Металург, а моето срце секогаш исто ќе чука без разлика кои момци ќе излезат на теренот. Почна мечот, хорор... Еден гол, два гола, три, четири, мислиш крај ќе нема на серијата на Загреб. Очите ми се наполнија со солзи и почнав да се враќам во времето и да мислам како можеше да се најдеме во оваа ситуација, ама Бувиниќ ме извади од сонот и како наеднаш и целиот тим да се разбуди од истиот сон, па почнаа да играат.

Времето течеше, Загреб беше постојано во водство, голови и одбрани на двете страни, мечот се приближи кон својот крај, Металург израмни, сите во салата станаа на нозе, се бодреше Металург, сите се надевавме дека може да се случи чудо, дека нашата екипа може да извлече поволен резултат. Ама чудото по не знам веќе кој пат оваа сезона, не одмина...

Металург вчера изгуби, но изгуби во изедначен натпревар од млада, но веќе искусна екипа која расте изминатите 3, 4 години токму низ ЛШ. Децата на Загреб пораснаа годинава, а нашите допрва почнуваат да се развиваат... тек почнуваат, ама гризат и се борат, се борат лавовски за да покажат дека Металург никогаш не треба да се избрише пред време. Ме воодушевува жарот и желбата кои се гледаат во очите на сите до еден. Веќе полека им помина првичниот шок, прифатија дека во нивни раце е иднината на Металург, дека најтешките битки допрва им доаѓаат и конечно почнаа да се чуствуваат удобно на теренот. Одиграа против Кил во Шпаркасе Арената, зар може да постои пожежок терен од тој?

Лидер на оваа млада екипа на секој натпревар до сега беше новиот капитен. Вчера Никола Митревски беше фантастичен. Не само што одлично бранеше на голот, туку целосно диригираше со одбраната и секогаш знаеше од каде ќе нападне Загреб. Одбраната на Металург за прв пат годинава ме потсети на онаа најдобра одбрана во Европа со која се фалевме изминатите години. Нешто не ни штимаше во одбраната оваа сезона, не и штимаше ни на Македонија на СП, ама затоа нашата одбрана вчера беше извонредна. Митревски често беше главна цел на напади годинава, ама капитенската улога како да му даде сила и самодоверба кои му фалеа претходните месеци.

Целиот тим одигра одличен меч, но покрај Митревски морам да го издвојам само уште Бојан Маџовски. Ако Костески го добивме на натпреварот со Војводина, вчера го добивме Бојан Маџовски. Бојан немал лош натпревар до сега, сите минути ги одработил коректно, ама вчера беше незапирлив. Дрзок и прецизен во нападот, ама страшен и во одбраната. После Темелков конечно добиваме ново крило кое може подеднакво добро да брани и на крило и на бек. Браво Бојан!

Металург го има талентот, ги има играчите и затоа верувам дека Лино до крајот на сезоната правилно ќе ги нареди коцките бидејќи овој Металург му е потребен на Скопје, овој Металург и е потребен на Македонија и потребно ни е на сите повторно да гледаме ЛШ наредниот Септември во "Борис Трајковски",

Спортски Поздрав.

П.С.

Ќе измине уште една година...

21.02.2016 година - Металург со уште една победа во "Борис Трајковски" ја завршува групната фаза во ЛШ.

Крај на една, почеток на друга ера

Кога гледам наслови од типот "Мизерија", "Дебакал" имам огромна желба да им влезам на новинарите и да им мавнам по еден бокс, да не знаат каде се наоѓаат со денови, а потоа и по еден бокс на сите од управата на Металург бидејќи тие се далеку повиновни за овие наслови од нашите новинари кои со години го чекаа моментов во кој ќе можат да напишат ваков текст. Оние пак кои коментираат со уживање под овие наслови, кои со сето срце ги навредуваат ракометарите на Металург и не сфаќаат дека ја навредуваат всушност комплетната репрезентацијата на Македонија за 3 до 4 години, ми се навистина за жалење и не сакам да трошам време на нив. А ако сме веќе искрени мизерија беше играта вчера на МЗТ Скопје во вторто полувреме и на ЖРК Вардар во текот на целиот натпревар, ама тие два натпревари не се тема на муабет денес.

Ако го баталиме првото полувреме во кое нашите ракометари за прв пат во нивните животи немаа некој поискусен со нив кој ќе превземе одговорност, кој ќе шутне, кој ќе организира некоја смислена акција, полувремето во кое премногу лесно се изгубија на теренот и не знаеја што да прават со топката... тогаш целиот натпревар може да добие преодна оценка. Во текот на првото полувреме можеби 20 минути немавме шут кон голот на Кил, но во второто полувреме децата некако сфатија дека ако шутнат има голема веројатност дека ќе погодат, па почнаа да уживаат во натпреварот и решија да покажат дека сепак можат да пружат отпор против огромниот противник.

Металург вчера играше против Кил, против истиот Кил кој пред неколку месеци во "Борис Трајковски" го победи комплетниот Металург со Жути, Атман, Мојсо и Вуги со огромни 15 разлика. Истиот тој комплетен Металург лани во Барселона постигна само еден погодок повеќе од овие деца вчера и изгуби со само еден гол помалку, па после во возвратниот натпревар ја порази Барселона на домашен терен и го постигна најголемиот успех кој го постигнал еден наш спортски колектив. И баш затоа потполно не се согласувам со тоа дека овој Металург нема што да покаже, дека сме се вратиле цела деценија назад, дека ова е нивниот максимум, баш овој нов Металург има што да покаже и докаже, баш овој Металург за неколку години ќе ја потчини Европа, можеби немаме повеќе ѕвезди во тимот, ама имаме тим кој расте заедно веќе долг период и кој сега постепено ќе почне да созрева... Нивното време допрва доаѓа!

И пред мечот знаевме дека Талески ќе биде најдобар, дека Митревски ќе не вади кога не оди, дека Нелоски ќе даде неколку гола, дека Пешевски ќе се бори на линијата од 6 метри, но она што најмногу ме израдува вчера се головите на Крстевски, Велковски, Бојан Маџовски и Костески бидејќи беа нивни први во ЛШ, со тие голови тие самите на себе, а и на нас ни покажуваат дека не се случајно во тимот, а воедно ме израдува и играта на новиот левак Бувиниќ кој вчера го одигра првиот меч за Металург и покажа дека можеме да сметаме на него во иднина.

Затоа момци немојте да дозволите овој меч и резултат да влијаат на вашата самодоверба и игра, бидејќи вчера игравте против најдобриот тим на светот, против најголемиот ракометен бренд на светот, против еден од двата најголеми фаворити за трофејот во ЛШ. Многу ракометари сонуваат да стапнат во таа арена, а вие бевте таму и бевте главни актери на теренот.

Вчера беше и официјално означен крајот на старата ера и започна новата, време е за нови момци кои знам дека со наша подршка ќе станат повторно страв и трепет во Европа,
Спортски Поздрав.

За професорот и неговите деца

Тежок народ сме, за некој да не купи треба стварно да се испоти и намачи, ама Вуги успеа за краток период да стане легенда. По се изгледа, тој ќе го направи за Металург и за Македонија она што многу други со далеку подолг стаж од него, Македонци се исплашија да го направат, ќе остане во Металург како последен Мохиканец и ќе ги предводи нашите деца барем до крајот на сезоната. Секоја чест професоре!!!

Едно утро станувам и читам вест дека Металург го испратил Марковиќ во Гепинген на местото на Станиќ и толку, стварно се разочарав и не верував дека може да дојде некој на негово место кој ќе биде барем приближно добар како него, ама дефинитивно не можев да згрешам повеќе. На негово место дојде човек кој го промени менталниот склоп на сите во и надвор од екипата, Вуги беше последното делче од мозаикот кое фалеше за да се создаде една победничка приказна.

Текстов не планирав да биде за Вуги, текстов треба да биде за оние деца кои вчера докажаа дека имаат што да и покажат на Европа. Да не се лажеме, Вуги беше тој што вчера беше заслужен за 17 од 26 - те голови на Металург, а играта без него не сакам ни да замислам како ќе изгледаше, ама децата во вистински моменти покажаа заби, храброст и дрскост и освоија голем бод кој сеуште ги остава во игра за шестото место.

Талевски полека станува добар ракометар, преминот од талент во играч ќе мора да се случи оваа година и на добар пат е да биде новата голема ѕвезда на нашиот ракомет, скокот и шутот се фантастични, единственото нешто кое му фали во моментов се големите натпревари.

Нелоски, втората наша идна голема ѕвезда, навидум сличен на Талески, а всушност со целосно поинаков стил на игра, одличен во одбрана, трпелив и паметен во нападот.

За Костески зборувам веќе неколку години, до ден денеска не можам да разберам зашто беше постојано занемаруван и од Лино и од Обрван, ама се надевам дека двајцата добро ќе подразмислат кога нареден пат ќе ги прават составите. Вчера покажа стабилност, брзина и неверојатна прецизност. Браво Никола за партијата вчера!

Ако по некој се викаше на последните 3 натпревари, тоа е дефинитовно Пешевски, разбирањето со Вуги тешко им оди и треба да помине цело полувреме за да почнат да функционираат како што треба, ама после тој момент Пешевски е незадржлив на линијата од 6 метри, вчера доби 3 топки во второто полувреме и постигна 3 гола.

Мартин има најтешка задача во тимот, многу е тешко кога го носиш презимето Манасков, кога си син на најдобриот наш ракометар на сите времиња и брат на Дејан кој на само 22 години успеа да створи име во ракометниот свет, ама времето допрва доаѓа за него, зашто да не биде поголем ракометар од другите двајца Манаскови?

Браќата Бојан и Борјан, делуваат како комплетно различни личности и играчи, првиот шприцер ладен, мислиш мува не го лази, шутира без размислување, а вториот максимално пожртвуван, игра со цело срце и цела душа, се внесува и при секоја одбрана и во секој напад.

Го гледам и Џукиќ вчера на клупа, таман си одговара по возраста со оваа екипа, ќе расте заедно со нив, па со Костески ќе станат убиствен тандем на десната крилна позиција.

И за крај Митревски и Ојлевски, последните двајца од големиот Металург. Вчера Митревски капитенски го направи пресвртот и гордо ја предводеше екипата кон својот прв бод, а Ојлевски наеднаш од еден од најмладите во составот стана еден од најстарите, па сега ќе мора да превземе многу поголема одговорност и да решава ситуации кога другите ќе немаат храброст.

А па Жути само што замина, ама мораше да го проследи натпреварот, срце не му дава да не го гледа неговиот Металург, одма ја прокоментира играта и честиташе за бодот и јас знам дека брзо ќе се врати во Автокоманда, ќе се врати брзо каде што го влече душата, зошто тажен вчера ми беше за гледање мечот без него.

Овие деца имаат талент, а предводени од Лино на клупа и Вуги на терен можат да постигнат големи работи. Дека ќе има порази, ќе има, ама дека ќе бидеме со вас, ќе бидеме. Вчера направивте сите да трепериме со вас до самиот крај, не потсетивте на убавите денови. Се радувавме на секој ваш гол, се радувавме на секоја одбрана, се радувавме на играта на Металург. Вчера сите аплаузи беа за вас, сите искрено ве подржуваме и очекуваме да продолжите од местото каде што Жути, Мојсо, Џомба и Ванчо застанаа. Сите заедно ќе го вратиме Металург на местото каде што припаѓа.

Уживајте во натпреварот со Кил и немојте многу да им се плашите зошто и они се само луѓе од крв и од месо,
Спортски поздрав.

И вчера и денес и утре - Само еден Металург

Доаѓа викенд, пат под нозе и правец Борис Трајковски, спремни за ново шоу, за нова борба, за нова победа. Си тргнуваш порано од дома, знаеш дека ти следува борба за паркинг место. Пронаоѓаш место, се упатуваш кон влезот каде луѓето од обезбедување веќе не те ни претресуваат зошто те знаат, доаѓаш 2 пати неделно во салата, викенд за ЛШ, среда за Сеха, па со текот на времето ти станале и пријатели. Се движиш низ добро познатите ходници и доаѓаш до твоето место, твоето столче кое не би го сменил за ништо на светот, пусто суеверие. Се сместуваш, проверуваш дали нашите се сите на број, па ги меркаш противниците и заклучуваш дека нашите лесно ќе се справат со нив, се префрлаш на анализа на загревањето, погодуваш кој ќе биде најдобар денес, кој лесно ќе дава голови, кој никако нема да ја промаши стативата, кој ќе одбрани повеќе... завршува загревањето, Дејан зема топка, шутира за последен пат кон голот, по што заминува во соблекувалната.

Се слуша сирената. Следува претставувањето на играчите, излегува прв Наумче, па Станиќ, Гоце... целата сала е на нозе и громогласно ги поздравува сите, се слуша химната и сите знаат дека сега веќе станува сериозно.

Се мести нашата одбрана, брани Станиќ, контра Манасков, нареден напад блокираат Ацо и Велко, па Миркуловски изнудува пенал, Џомба одма ја прибира топката, Вугринец лесно го реализира пеналот, следуваат лесни голови на Мојсо и Атман. Цепелин прават Џомба и Вуги, Ванчо постигнува погодок од невозможна ситуација и изнудува 2 мин, ечи "Hit the road Jack", цела сала се радува, фаќа Митревски пенал, па гол од контра постигнува Ојлевски. Тајм аут бара противникот, бара спас од ситуацијата, излегуваат на терен девојчињата на Металург, уживаш во нивната игра и си размислуваш колку пораснале, па до вчера мислиш одвај го претрчуваа теренот. Пак свирка, мечот продолжува, Маркоски се бута на линијата од 6 метри и дава гол од зад грб. Миркуловски го организира последниот напад, цела сала е на нозе, тој постигнува гол, цела сала скока, адреналинот на сите присутни е качен до даска... се слави уште една голема победа.

Како далечно звучи ова, а? Како да се случувало сето ова пред 20, 30 години, како да не беше буквално вчера, како да не ги гледавме Карабатиќ, Хансен, Вори и Томас како нервозно си одат од Скопје. Се прашувам сето ова да не било сон, ама не е така, ова беше нашето секојдневие. Се што е убаво кратко трае, а така кратко траеше и нашава приказна наречена Металург.

По не знам кој пат ќе кажам благодарам момци за се, јас засекогаш ќе ги паметам сите победи, сите порази, сите насмевки и солзи и секогаш со насмевка на лицето ќе се потсеќам на славните убави денови.

А денес доаѓа време за некои нови момци, време е за еден поинаков Металург кој мора да стори се за повторно да се роди и да се врати онаму каде што припаѓа. Затоа ве повикувам сите да бидете утре во Борис Трајковски, за здружено сите да ги поздравиме нашите момци,  и покрај тоа што тие нема да бидат на теренот. Утре во сала ќе биде само Вуги за да се поздрави со нас како што доликува и затоа со полна сала треба да му покажеме колку цениме се што направи за нас. Здружено треба да им дадеме поддршка и на оние момчиња кои од денес го сочинуваат нашиот тим, бидејќи тие сепак ги бранат боите на нашиот клуб и ветија борба до крај за него.

А сега ве поздравувам со надеж дека еден ден ќе напишам текст со наслов "Металург е повторно шампион на Македонија".
Само еден Металург,
Спортски поздрав.

Металург остана и без својата легенда

Кога го видов името на Миркуловски во составот за натпреварот со Нексе, почуствував огромно олеснување и среќа, знаев дека тој заедно со Вуги, Јоновски, Џомба и Ојлевски можат да го издржат товарот на оваа сезона и имав надеж за подобра година. Ама сепак не ми траеше среќата долго...

Пред некој месец пишував текст за заминувањето на Станиќ и напишав дека се чуствувам како некој близок да ми починал, и можеби денес повторно никој нема да може да ме разбере, ама пак се чуствувам така. Јас не можам да разберам што се промени за толку краток период, како можеше клубот да падне во ваква провалија, зашто некој не ни дозволи и понатаму да продолжиме да уживаме во бајката наречена Металург.

Металург со заминувањето на Жути го губи своето срце и ја губи својата душа, го губи човекот по кој беше препознатлив целиот тим, го губи оној кој никогаш не се штедеше и не се жалеше на повреди, го губи оној кој секогаш потребите на тимот ги ставаше пред своите. Тимот веќе никогаш нема да биде ист без Жути, без Мојсо, без Ванчо, без Велко, без Никола и без Дејан, веќе никогаш нема да можеме да се радувме на нивните голови, изнудени пенали и блокирани удари во сино - белиот дрес, но ви благодарам момци од срце на сите, ви благодарам за сите прекрасни моменти, ви благодарам за сите победи, за сите моменти на неизмерна радост и за се што направивте за клубот.

Ви ја посакувам целата среќа на овој свет на сите, се надевам дека во новите клубови ќе доживеете уште поголеми успеси, дека повторно ќе имате шанса да заиграте пред публика која ќе живее за вас и дека ќе се вратите во Скопје во некои подобри денови. 

Јас ќе бидам во сала и во сабота, ќе ги бодрам момците кои ќе го носат овој дрес до самиот крај, зошто тие не се воопшто криви за неспособноста на нашата управа. Јас лично имам трпение и можам да чекам и две, три, четири години за децата да добијат искуство и да можат да ја покорат Европа повторно, но искрено не знам колку други го делат моето мислење... Јас секогаш сум огромен оптимист, ама за жал денес не можам да видам светло на крајот на тунелот.
Спортски поздрав.

Ви благодарам момци за прекрасните десетина дена

Тешко е, многу е тешко... затоа и текстов го пишувам сега, а не вчера. Не постоеше ништо што можеше вчера да ме натера да седнам на компјутер и да напишам се што чуствувам во моментот. Далеку од тоа дека сега се чуствувам многу подобро, ама денес е нов ден, ден во кој треба да влеземе посилни, ден во кој треба да влеземе попаметни и ден по кој треба да бидеме посложни од секогаш. Дека можевме, можевме, ама дека проклетата топка не сакаше да влезе кај што треба, не сакаше. Наеднаш целиот сон се струши и веќе никаква желба немам за ракомет, можеби душава ќе ми оздрави до недела, па ќе можам колку ради реда да го проследам финалето... не дека очекував да бидеме во него, ама знам дека мечот со Франција/Аргентина го заслуживме и требаше да го играме.

Оние прогнозите на Хандбал планет секоја година ме нервираат, секогаш мислам и сакам да можеме повеќе, ама секоја година се се поточни, и за годинава ни го имаа предвидено проклетото 9-то место освоено преку пораз од Словенија во осминафиналето. Иронично и болно, нели?

Пред неколку месеци за ракометарите на Металург напишав - момци капа доле за одиграното и главата горе зошто сезоната само што започна, е сега ви го кажувам вам истото без оној дел дека сезоната само што започна, зошто како што за жал за нив веќе што нема поправен, нема ни за вас... Но на ова првенство прикажавте маестрална игра и мора да бидете горди на тоа, ни го поткренавте адреналинот на сите во изминатава недела, уживавме во вашите натпревари, бевме пресреќни што сме Македонци, бевме презадоволни што играте за нас, што играте од срце, што прикажувате врвна борба на терен, затоа момци капа доле за целово првенство.

Оние кои се израдуваа на вашиот неуспех вчера и од се срце чекаа кикс за да можат да пишуваат статуси и твитови не ги ставајте ни на крај памет, за жал таков народ сме, покреативни сме во пораз отколку во победа. Запомнете ги само позитивните спомени од првенството, убавите коментари од целиот ракометен свет и подршката од оние кои до крај ќе останат со вас.

Знам дека разочарувањето е големо, сонот остана неостварен, ама вие сте одбрале да бидете спортисти, а поразите се составен дел од спортот, некои болат повеќе, некои помалку, ама за жал сите се паметат засекогаш. Немојте да мислите дека ако нареден Јануари натпреварите ги проследите од дома поразите ќе ги поднесете полесно, мое искрено мислење е дека болката ќе ви биде уште поголема затоа што не сте на теренот и не помагате во новата битка.

Е сега место да се радуваме денес за жал мораме да правиме нови математики, пред 3 години ние им го скршивме сонот на Словенците, ама тие излегоа посилни по тоа искуство и станаа четврта светска сила наредната година, истото може да го направиме и ние, па по далеку потешкиот пат да стигнеме до она што сите го посакувавме.

Најважно е сега да останете сложни и да продолжите по патот кој го терате веќе десетина години, не смеете да почнете со несогласувања, со обвинувања и откажувања... не може репрезентацијата да продолжи без Кире, без Жути, без Борко... промени се потребни, потребно е постепено подмладување на репрезентацијата, ама во никој случај не можат да се сменат 10 играчи во една година.

Како за крај само сакам од се срце да ви се заблагодарам за претходнава недела и да ви посакам многу повисок пласман на наредното првенство,
Спортски Поздрав.

Играјте машки, изгинете на терен и направете не горди

Се е возможно ако играте од срце за Македонија напишав пред некој ден, а нашите момци изминативе денови играат и со срце и со душа и со цело тело за Македонија. Уживав читајќи ги изјавите на големи ракометни имиња кои ја фалат нашата игра, зборуваат дека сме тајни фаворити, се чудат на нашата борба и сите до еден веруваат дека оваа репрезентација е спремна за голем резултат.

Тунижаните си ги средивме по брза постапка во "досаден" натпревар. Каков е тој натпревар кога не грицкаш нокти или не се тресеш до последната секунда? Ги средивме нив, ама ги мотивиравме сите наши противници, па по мечов наеднаш станавме репрезентација која игра напаѓачки ракомет, почнаа селекторите на нашите противници да зборуваат за нашиот напад, наместо за она што не красело со години, нашата одбрана.

Ракометарите решија да ја вратат возбудата во своите натпревари, не за друго, туку за да продолжиме да ги гледаме, знаат дека ако почнат сите да ги растураат со по 8 разлика, ќе го изгубиме интересот и одиграа 2 потесни натпревари, но натпревари во кои излезе на површина нивниот тимски дух, нивната хемија, нивната исклучителна блискост и поврзаност.

Три последователни победи и станаа нашите главна тема во сите балкански медиуми, сите изненадени од тоа како ние победуваме, мислиш ние вчера почнавме да играме ракомет или пак со вајлд карта дојдовме на првенствово. Почнаа да не фалат, ама сепак не го прифатија сите тоа најдобро. Некои се најдоа навредени... Како тоа можеле новинарите во Хрватска да пишуваат дека Македонците со поголема гордост играле за својата земја? Е како можат бе? Чудна работа.

За прво место во групата не ни помислувавме пред првенството, ни се укажа можност вчера за тоа, ама не ја искористивме, ако не постигнеш гол 12 минути и Саудиска Арабија ќе те победи, а не па Хрватска. Ако ние ги фативме Иран и БиХ на искуство и кондиција, нас на истата финта не фати Хрватска вчера, ама дека лесно не победија, не е вистина. Немаше Голужа да ја изгризе мајцата во првото полувреме или Чупиќ да се кара со новинарите, ако се било така розево на натпреварот, ама тоа воопшто не е битно, ќе ги оставиме да си се порадуваат на победата, а ние ќе си се спремаме за Австрија.

Дека очекувам злато, не очекувам, дека верувам дека сме тајни фаворити, реален сум и знам дека не сме, ама дека очекувам 2 победи во наредниве 2 натпревари, очекувам. Ако ние ја играме нашата игра, ако не му дозволиме на противникот да ни наметне брза игра и бркотница по терен, ако сталожено се чека вистинскиот момент за шут, тогаш ОИ ни се на дофат. Изиграјте машки и изгинете на теренот, ниту Австрија, ниту Словенија, нити Катар не се подобри од нас, со сите три може да се носиме, и не само што може да се носиме, можеме и да ги победиме.

И за крај ви ја посакувам целата среќа на овој свет, ви посакувам да се вратите како херои и да го остварите својот сон,
Спортски поздрав.

П.С.
Често среќавам паралели на првенствово со она легендарното во Србија, а денес и јас си направив една и суеверно ќе си верувам до крај дека тоа ќе ни донесе среќа. Ацо се повреди на еден од натпреварите на Европското, сите стравуваа дали ќе може да игра, ама стисна тој заби и со скршен нос диригираше со нашата одбрана до крај. Вчера повторно се повредил, е сега не е исто да повредиш нос и зглоб, ама знам дека Ацо ќе стисне заби и нема да им остави отворен пат на противниците кон нашиот гол.

Се е возможно ако играте од срце за Македонија

Студено, но сончево утро во Македонија, утро кое ми мириса на успех, ми мириса на победа... Утро кое е предвесник на денот кој треба да ја почне нашата успешна мисија кон Рио.

Катар ги отвори вратите за ракометниот свет минатата недела, направи спектакуларно отварање вчера, а денес на ред стапуваат ракометарите. Сите 24 репрезентации имаат иста мисла во главата, секој знае дека местото во Топ 8 е возможно ако се даде се од себе, ако се има среќата на своја страна, ако се погоди денот, ако се фати само една топка, ако се пресече само една акција, ако, ако... Сите се свесни дека се е возможно ако веруваат дека можат, ако веруваат дека знаат, ако веруваат дека никој не е подобар од нив, ако не го потценуваат противникот, ако пристапат максимално сериозно кон секој меч, ако сите го сакаат истото... но само едно нешто ја прави разликата, само една работа ја прави нашата мисија повозможна од онаа на другите, нашето се е возможно е - се е возможно ако играте од срце за Македонија.

Две милиони срца овие 2 недели ќе чукаат само за вас, два милиони посакуваат да се со вас во Катар и да ви пружат поддршка, ама за жал најголемиот дел од нас ќе се закотват пред телевизорот и ќе ви ја праќаат својата енергија од своите домови. Кога сме во сала имаме чувство дека иако не сме на теренот имаме некое влијание врз резултатот, дека можеме да ви помогнеме, но вака, одалечени милион километри од местото на случувањата стравот е поголем, срцето уште позабрзано ни чука, а некој глас во главата постојано ни се дере, ајде, ајде, знаеме дека можете, ајде само еден гол, само една одбрана!!! Така да, немој да си мислите дека нас тука ни е лесно, во истата каша сме со вас и ве подржуваме безрезервно.

Направете не горди и стоплете ни ги срцата во овие ладни денови,
Спортски поздрав.