Ви благодарам момци за прекрасните десетина дена

Тешко е, многу е тешко... затоа и текстов го пишувам сега, а не вчера. Не постоеше ништо што можеше вчера да ме натера да седнам на компјутер и да напишам се што чуствувам во моментот. Далеку од тоа дека сега се чуствувам многу подобро, ама денес е нов ден, ден во кој треба да влеземе посилни, ден во кој треба да влеземе попаметни и ден по кој треба да бидеме посложни од секогаш. Дека можевме, можевме, ама дека проклетата топка не сакаше да влезе кај што треба, не сакаше. Наеднаш целиот сон се струши и веќе никаква желба немам за ракомет, можеби душава ќе ми оздрави до недела, па ќе можам колку ради реда да го проследам финалето... не дека очекував да бидеме во него, ама знам дека мечот со Франција/Аргентина го заслуживме и требаше да го играме.

Оние прогнозите на Хандбал планет секоја година ме нервираат, секогаш мислам и сакам да можеме повеќе, ама секоја година се се поточни, и за годинава ни го имаа предвидено проклетото 9-то место освоено преку пораз од Словенија во осминафиналето. Иронично и болно, нели?

Пред неколку месеци за ракометарите на Металург напишав - момци капа доле за одиграното и главата горе зошто сезоната само што започна, е сега ви го кажувам вам истото без оној дел дека сезоната само што започна, зошто како што за жал за нив веќе што нема поправен, нема ни за вас... Но на ова првенство прикажавте маестрална игра и мора да бидете горди на тоа, ни го поткренавте адреналинот на сите во изминатава недела, уживавме во вашите натпревари, бевме пресреќни што сме Македонци, бевме презадоволни што играте за нас, што играте од срце, што прикажувате врвна борба на терен, затоа момци капа доле за целово првенство.

Оние кои се израдуваа на вашиот неуспех вчера и од се срце чекаа кикс за да можат да пишуваат статуси и твитови не ги ставајте ни на крај памет, за жал таков народ сме, покреативни сме во пораз отколку во победа. Запомнете ги само позитивните спомени од првенството, убавите коментари од целиот ракометен свет и подршката од оние кои до крај ќе останат со вас.

Знам дека разочарувањето е големо, сонот остана неостварен, ама вие сте одбрале да бидете спортисти, а поразите се составен дел од спортот, некои болат повеќе, некои помалку, ама за жал сите се паметат засекогаш. Немојте да мислите дека ако нареден Јануари натпреварите ги проследите од дома поразите ќе ги поднесете полесно, мое искрено мислење е дека болката ќе ви биде уште поголема затоа што не сте на теренот и не помагате во новата битка.

Е сега место да се радуваме денес за жал мораме да правиме нови математики, пред 3 години ние им го скршивме сонот на Словенците, ама тие излегоа посилни по тоа искуство и станаа четврта светска сила наредната година, истото може да го направиме и ние, па по далеку потешкиот пат да стигнеме до она што сите го посакувавме.

Најважно е сега да останете сложни и да продолжите по патот кој го терате веќе десетина години, не смеете да почнете со несогласувања, со обвинувања и откажувања... не може репрезентацијата да продолжи без Кире, без Жути, без Борко... промени се потребни, потребно е постепено подмладување на репрезентацијата, ама во никој случај не можат да се сменат 10 играчи во една година.

Како за крај само сакам од се срце да ви се заблагодарам за претходнава недела и да ви посакам многу повисок пласман на наредното првенство,
Спортски Поздрав.

Играјте машки, изгинете на терен и направете не горди

Се е возможно ако играте од срце за Македонија напишав пред некој ден, а нашите момци изминативе денови играат и со срце и со душа и со цело тело за Македонија. Уживав читајќи ги изјавите на големи ракометни имиња кои ја фалат нашата игра, зборуваат дека сме тајни фаворити, се чудат на нашата борба и сите до еден веруваат дека оваа репрезентација е спремна за голем резултат.

Тунижаните си ги средивме по брза постапка во "досаден" натпревар. Каков е тој натпревар кога не грицкаш нокти или не се тресеш до последната секунда? Ги средивме нив, ама ги мотивиравме сите наши противници, па по мечов наеднаш станавме репрезентација која игра напаѓачки ракомет, почнаа селекторите на нашите противници да зборуваат за нашиот напад, наместо за она што не красело со години, нашата одбрана.

Ракометарите решија да ја вратат возбудата во своите натпревари, не за друго, туку за да продолжиме да ги гледаме, знаат дека ако почнат сите да ги растураат со по 8 разлика, ќе го изгубиме интересот и одиграа 2 потесни натпревари, но натпревари во кои излезе на површина нивниот тимски дух, нивната хемија, нивната исклучителна блискост и поврзаност.

Три последователни победи и станаа нашите главна тема во сите балкански медиуми, сите изненадени од тоа како ние победуваме, мислиш ние вчера почнавме да играме ракомет или пак со вајлд карта дојдовме на првенствово. Почнаа да не фалат, ама сепак не го прифатија сите тоа најдобро. Некои се најдоа навредени... Како тоа можеле новинарите во Хрватска да пишуваат дека Македонците со поголема гордост играле за својата земја? Е како можат бе? Чудна работа.

За прво место во групата не ни помислувавме пред првенството, ни се укажа можност вчера за тоа, ама не ја искористивме, ако не постигнеш гол 12 минути и Саудиска Арабија ќе те победи, а не па Хрватска. Ако ние ги фативме Иран и БиХ на искуство и кондиција, нас на истата финта не фати Хрватска вчера, ама дека лесно не победија, не е вистина. Немаше Голужа да ја изгризе мајцата во првото полувреме или Чупиќ да се кара со новинарите, ако се било така розево на натпреварот, ама тоа воопшто не е битно, ќе ги оставиме да си се порадуваат на победата, а ние ќе си се спремаме за Австрија.

Дека очекувам злато, не очекувам, дека верувам дека сме тајни фаворити, реален сум и знам дека не сме, ама дека очекувам 2 победи во наредниве 2 натпревари, очекувам. Ако ние ја играме нашата игра, ако не му дозволиме на противникот да ни наметне брза игра и бркотница по терен, ако сталожено се чека вистинскиот момент за шут, тогаш ОИ ни се на дофат. Изиграјте машки и изгинете на теренот, ниту Австрија, ниту Словенија, нити Катар не се подобри од нас, со сите три може да се носиме, и не само што може да се носиме, можеме и да ги победиме.

И за крај ви ја посакувам целата среќа на овој свет, ви посакувам да се вратите како херои и да го остварите својот сон,
Спортски поздрав.

П.С.
Често среќавам паралели на првенствово со она легендарното во Србија, а денес и јас си направив една и суеверно ќе си верувам до крај дека тоа ќе ни донесе среќа. Ацо се повреди на еден од натпреварите на Европското, сите стравуваа дали ќе може да игра, ама стисна тој заби и со скршен нос диригираше со нашата одбрана до крај. Вчера повторно се повредил, е сега не е исто да повредиш нос и зглоб, ама знам дека Ацо ќе стисне заби и нема да им остави отворен пат на противниците кон нашиот гол.

Се е возможно ако играте од срце за Македонија

Студено, но сончево утро во Македонија, утро кое ми мириса на успех, ми мириса на победа... Утро кое е предвесник на денот кој треба да ја почне нашата успешна мисија кон Рио.

Катар ги отвори вратите за ракометниот свет минатата недела, направи спектакуларно отварање вчера, а денес на ред стапуваат ракометарите. Сите 24 репрезентации имаат иста мисла во главата, секој знае дека местото во Топ 8 е возможно ако се даде се од себе, ако се има среќата на своја страна, ако се погоди денот, ако се фати само една топка, ако се пресече само една акција, ако, ако... Сите се свесни дека се е возможно ако веруваат дека можат, ако веруваат дека знаат, ако веруваат дека никој не е подобар од нив, ако не го потценуваат противникот, ако пристапат максимално сериозно кон секој меч, ако сите го сакаат истото... но само едно нешто ја прави разликата, само една работа ја прави нашата мисија повозможна од онаа на другите, нашето се е возможно е - се е возможно ако играте од срце за Македонија.

Две милиони срца овие 2 недели ќе чукаат само за вас, два милиони посакуваат да се со вас во Катар и да ви пружат поддршка, ама за жал најголемиот дел од нас ќе се закотват пред телевизорот и ќе ви ја праќаат својата енергија од своите домови. Кога сме во сала имаме чувство дека иако не сме на теренот имаме некое влијание врз резултатот, дека можеме да ви помогнеме, но вака, одалечени милион километри од местото на случувањата стравот е поголем, срцето уште позабрзано ни чука, а некој глас во главата постојано ни се дере, ајде, ајде, знаеме дека можете, ајде само еден гол, само една одбрана!!! Така да, немој да си мислите дека нас тука ни е лесно, во истата каша сме со вас и ве подржуваме безрезервно.

Направете не горди и стоплете ни ги срцата во овие ладни денови,
Спортски поздрав.